Aleja

Monako

- To musi być wspaniałe uczucie. - spojrzała na nią uważnie. - Wiesz, cieszę się, że ci się układa.
Nie zdążyła powiedzieć nic więcej, bo zjawiła się kelnerka, stawiając przed nimi ciastka i wino.
- Jakie śliczne. - z zachwytem przyglądała się różowemu trójkącikowi.

Luksemburg

- Naprawdę słodkie~ - wskazała na ciasteczko Margot. Chwyciła widelczyk i uważnie przyjrzała się swojej babeczce. - Taka jak wtedy~ - rozmarzyła się. - Ale na pewno nie smakuje tak dobrze jak tamta. - zażartowała i zjadła kęs. Nadal bawiła się obręczami na jej paluszkach, gdy jej uwagę zwrócił paluszek bez żadnej ozdoby. Lekko się uśmiechnęła. - Jak ciasteczko~?

Monako

Spróbowała ciastka. Przyjemnie rozpływało się w ustach, miało delikatny smak. Tylko lukier sprawiał, że było strasznie słodkie. Ale i tak pyszne.
- Niezwykle smaczne. Przepadam za różanymi słodkościami. Jak smakuje twoje ciasteczko? Smaczne? - spytała poprawiając okulary.

Luksemburg

- Nie takie złe, można by rzec że smaczne. - uśmiechnęła się. - A jak jest z tobą~? Masz kogoś~? - upiła łyk wina i dalej rozkoszowała się ciasteczkiem.

Fela

Biegła aleją tak szybko jak mogła. Była w wielu różnych sklepach, kupiła wszystko czego potrzebowała - artykuły papiernicze, kamienie, koraliki, kryształki, srebrne dodatki. Na chwilę wstąpiła do ksiegarni.
Sięgneła po "pewną książkę".
- Wesołych Świąt, kochani~ - zaśmiała się, podchodząc do kasy.
W sklepach spędziła około 2 godziny.
Nie zostało je wiele czasu do rozpoczęcia. Ruszyła z powrotem do hotelu.

Monako

Pokręciła głową.
- Nie mam i nie wygląda, żeby szybko miało to ulec zmianie.
Zajęła się kończeniem jedzenia ciastka.
- Nie rób takiej miny, mi to nie przeszkadza. Samemu bywa łatwiej. - uśmiechnęła się i spojrzała na zegarek. - Jest już późno, chyba powinnyśmy już iść.

Luksemburg

- Racja, lepiej już wracajmy~ - uśmiechnęła się i poprosiła o rachunek. Zapłaciła za obie dziewczyny i zwróciła się do Margot. - To gdzie teraz idziemy~?

Monako

- Nie wiem, nie znam okolicy. Może ty masz jakąś propozycję? - uśmiechnęła się przepraszająco, poprawiając okulary. Wyczekująco spojrzała na Lucie.

Luksemburg

Przeciągnęła się z cichym pomrukiem.
- Możemy posiedzieć w hotelowym ogrodzie. Jest tam altanka i staw~ - uśmiechnięta wzięła pakunki.

Rosja

szedł sobie aleją gdy dojrzał 2 całkiem fajne laski zbierające się do powrotu-Ej!nie odchodźcie jeszcze...ja się chętnie wami zajmę..-wyrzczerzył się

Luksemburg

Zaskoczona Lucie odwróciła się w stronę chłopaka. Szybko jednak zarumieniła się i jedyne co zdołała zrobić to stać i patrzeć prosto w oczy nieznajomego.
- Dz-dzień d-dobry... - zaczęła niepewnie przysuwając się do Monako.

Rosja

-nie bójcie się mnie tylko...-usiadł na trawie nieopodal nich..-to co powiecie?-spytał z łobuzierskim uśmieszkiem

Luksemburg

Lu poprawiła okulary i podała chłopakowi rączkę.
- Lucie, Luksemburg. My się chyba jeszcze nie znamy. - zaczęła.

Rosja

-tak ,istotnie-uścisnął jej dłoń-Ivan,rosja..-powiedział i puścił oczko do dziewczyny

Luksemburg

Momentalnie się zburaczyła i nerwowo zawierciła w miejscu.
- Ładna pogoda na spacer. - stwierdziła szukając jakiegoś tematu do rozmowy.