Sala Główna

Polska

Duże okrągłe pomieszczenie. Przychodzi się tu, by w spisie znaleźć ukochaną pozycję po czym wrócić i rozłożyć się przed kominkiem na jednej z wielkich poduch. Cała podłoga pokryta jest tu puchatym dywanem, dlatego przypadkowe zaśnięcie tu nie grozi chorobą, a co najwyżej wyspaniem się. Ostatecznie ktoś może ci markerem dorobić wąsy.
Stąd wychodzą również drzwi do właściwej biblioteki.

Luksemburg

Luka siedział skulony na jednej z poduch przy samym kominku. Na jego kolanach spoczywała otwarta książka, lecz sam zainteresowany spoglądał przez okno. Właśnie miał zamiar podejść i zamknąć okno, ale wiatr trochę mocniej zawiał i chłopakowi odechciało się cokolwiek robić.

Polska

Feliks wszedł wesoły do pokoju. Lubił książki o ile nie mówiły o zaufaniu jakie pokładał w Anglii, ani we Francji. Nie lubił też romansów, bo nigdy nikogo nie mógł sobie znaleźć na stałe. Dopiero po chwili zauważył chłopca na poduszce.
- Cześć! - pomachał mu i podszedł do spisu książek.

Luksemburg

Chłopak zadrżał i obrócił się w stronę blondyna. Książka z kolan zsunęła się i upadła na ziemię.
- H-hej... - przyjrzał się zielonookiemu. - M-mogę mieć prośbę? Zamkniesz okno?

Polska

- Jasne~! - zamknął szybko okno i przypatrzył się chłopakowi. - Jesteś Luksemburg prawda?
Wiedział, że chłopak miał się pojawić jakiś czas temu, jednak nie wiedział kiedy dokładnie. Przysiadł się lekko zakłopotany.
- Ja jestem Feliks Łukasiewicz i generalnie jestem Polską.

Luksemburg

- Dz-dzięki. - blondyn zaszczękał zębami i podniósł "Opowieść o dwóch miastach". - Tak. Luka Rose. Skąd mnie znasz? - wyraźnie zaciekawiony chłopak zamknął książkę i przyglądnął się Polsce.

Polska

- Jesteś państwem, a to mi spokojnie wystarczy - zaśmiał się cicho. - Zimno ci? - zapytał z delikatną troską w głosie. Nie było tu najcieplej. - Z resztą co się dziwić.
Wstał i napalił w kominku. Minęła chwila i w jego pobliżu zrobiło się cieplej. Potem wrócił na swoje miejsce. Puszka była miękka i wygodna. Mógłby tu zostać na dłużej.

Luksemburg

- Tyle wystarczy, powiadasz? - gdy doszło do nich przyjemne ciepło chłopak się rozluźnił. - Dzięki. Jesteś chyba jedyną osobą, która przyszła tutaj prócz mnie. Lubisz książki?

Polska

- Bardzo lubię książki - westchnął. - Ale nie mam czasu ich czytać. Dlatego tu przyszedłem. A tak właściwie, co czytasz?
Położył nogi wygodnie na dywanie zachwycając się jego miękkością. Ciepło biło od kominka rozluźniając atmosferę.
- Znajdziesz tu każdą książkę w każdym języku.

Luksemburg

Blondyn pokazał okładkę swojej zdobyczy.
- Opowieść o dwóch miastach. To chyba moja ulubiona książka. - zakłopotany Lu podciągnął kolana pod brodę i przytulił do siebie nogi. W pomieszczeniu było już cieplej, a z kominka wydobywał się charakterystyczny zapach palonego drewna.
- Jak tutaj jest? W sensie, w Hotelu?

Polska

- Nie czytałem jej nigdy.
Przez chwilkę obserwował chłopaka, a dopiero później mu odpowiedział.
- Bardzo miło. Jest dużo zabawy... Uważaj tylko na Ruska - burknął pod nosem.
Nie lubił tego typa. Od zawsze na zawsze.

Luksemburg

- P-polecam. Jak raz przeczytasz będziesz do niej wracał. - uśmiechnął się i położył policzek na kolanach.
- Czyli ogólnie warto było przyjechać? D-długo nie chcieli mnie tutaj puścić, ale wreszcie mogłem przyjechać.

Polska

- Przeczytam jak znajdę czas, obiecuję. I tak. Można tu odpocząć od rządu, obowiązków. Poznać innych, poprawić z nimi relację.
Uśmiechnął się do niego szczerze i ciepło. Chłopak był nowy i nieobeznany więc czuł potrzebę pomocy mu. Może nawet zaopiekowania się nim.

Luksemburg

-W-widzę, że trochę już tu jesteś. Oprowadziłbyś mnie, a-albo coś? - zawstydzony odchylił się do tyłu i położył na miękkim dywanie. Wbrew temu ile miał lat zachowywał się bardzo dziecinnie. Czasem lubił być taki, jak dziecko.

Polska

- Ostatnie kilka dni przespałem. Ale chętnie pokażę ci co tu znam.
Wstał i zaczął się wyciągać na wszystkie strony. Zawsze tak robił, by jego mięśnie nie odmawiały mu posłuszeństwa. Zrobił skłon, jakby coś podnosił i szybko wyprostował się. Potem poszedł po buty stojące przez pokojem.