104 - Polska

Fela

Zadrgała jej powieka. Poszła po poduszkę, po czym walnęła się z nią na łóżko, nakrywając nią twarz i warcząc cicho.
- On mi się wcale nie podoba. - mruknęła, choć sama wiedziała, że tak nie jest.

Fela

Siedziała na łóżku z kubkiem herbaty w dłoniach. Czuła się... no, samotnością tego nie mozna było nazwać. Było jej tak jakoś smutno. Zamknięta w tych czterech ścianach, nie miała do kogo buzi otworzyć. Z nikim nie mogła spokojnie i normalnie prozmawiać. Znaczy... normalnie to zawsze mogła, spokojnie w sumie też, ale czuła taką dziwna pustkę. Takie rozdarcie. Brakowało jej kogos i to cholernie.
Po omacku sięgnęła po telefon. Zaczęła pisać SMSa.
" Brat, jeśli masz ochotę, wpadnij do mnie. "

Polska

Feliks przyszedł do niej. Umyty i wypachniony, ale nadal z kacem. Było to kilka minut po tym jak dostał SMSa.
- Siamo siostra~! Totalnie co tam się u ciebie dzieje~!? - przytulił się do niej.

Fela

Wyszczerzyła się promiennie, odwzajemniając uśmiech.
- Nie sądziłam, że przyjdziesz! Jenyyy.... tak mi sie za tobą tęskno zrobiło~! - zrobiła minę zbitego szczeniaka.

Polska

- Ano. You know... Ops... - zaśmiał się. - Przepraszam. Upiłem się i wylądowałem u Arthura, a on nie gada w żadnym ludzkim języku. Ale cham ma wygodniejsze łóżko od mojego - mruknął. - A ty nie randkujesz z Prusem? - puścił jej oczko i usiadł wygodnie obok.

Fela

- ...no właśnie widzę, że jesteś taki za bardzo uhahany. -parsknęła. - Co robię? Nie, nie. To... hmm... to takie coś po prostu. Takie.... takie bum! - klasnęła dłońmi. - Nawet nie umiem tego nazwać... kurde, ale ja nie rozgarnięta! Herbaty? Kawy? Niczego mocniejszego ci nie zaproponuję. Nie dzisiaj. - wyszczerzyła się.

Polska

- Nie nic nie chcę... Tylko kaca jeszcze mam to nie tak głośno... - mruknął robiąc oczy Puszka. - I co to miało znaczyć: ,,taki za bardzo uhahany"? To ty kurna chodzisz z tym.. tym... Prusem - wypluł ostatnie słowo. - Uhahany... Bardzo śmieszne.

Fela

Spłonęła czerwienią do granic możliwości. - Ja z nim nie chodzę! - zaprzeczyła szybko, może zbyt szybko. - I tak, jesteś uhahany. To fufnie brzmi.

Polska

- Ale ci się podoba~! A ja jestem totalny i wolny od takich problemów~! - zaśmiał się i padł na jej łóżko. Podwinęła mu się koszulka... którą nosił na meczu Anglia-Niemcy w ostatnich zawodach. Z wielkim napisem: ,,England, boys in red and white" - co jak co ale była to żywa kopia hasła ,,Polska~! Biało-czerwoni~!". W sumie to on wygrywał z Anglikiem w pierwszej połowie... - Siostra... Wiesz, że gdzie są Polacy tam jest zwycięstwo? No bo rewolucja amerykańska, byłem za Alfredem i USA jest teraz niepodległe. A sam Napoleon powiedział: ,,Zostawcie to Polakom. Dla nich nie ma nic niemożliwego." i tak było w tamtych czasach! No, a potem Bitwa o Anglię, i Niemcy mógł se dupę pocałować. No i tamten mecz, właśnie Niemcy-Anglia, w końcu nasi zawodnicy byli po stronie Ludwiga i ten debil wygrał. A sami mamy takiego pecha... - stwierdził filozoficznie. - I żadnych więcej romansów - postanowił na koniec.

Fela

- Pamiętam... no, nie dokładnie, ale... - westchnęła cicho. - Tak właściwie to... czemu nie mieszkamy razem, co? - zerknęła na niego kątem oka. W jej głosie dało się słyszeć nutkę smutku i niemej prośby. Może w tedy nie czuła by się taka opuszczona. Szczerze powiedziawszy to... cóż, to bała się samotności. Cholernie.

Polska

- Bo totalnie siostra mamy inne potrzeby i woje własne uczucie i życia... - westchnął. - Jeśli się w kimś zakochasz, lepiej byś zamieszkała z nim niż ze mną - w tej chwili on sam poczuł się samotny. Lulu miała Francisa, siostra Prusa, a on tak jakoś sam został... - Wiesz jakbym się czuł, gdybyś się ode mnie wyprowadziła do Prusa...? Arthur by mi wypominał do końca życia, że znów musiał się mną zajmować.

Fela

- W sumie... racja. Zaraz... - coś jej błysnęło w oku. Dziko. Szybkim ruchem usiadła okrakiem na bracie, pochylając się do przodu. - Coś między wami iskrzy. Albo zaiskrzy. Ja chcę wiedzieć. Wszystko. Everythink~!

Polska

- JAKIE ISKRZY? - chłopak zrobił się czerwony. - Jesteśmy dobrymi kumplami to wszystko - wyburczał zmieszany. Coś czuł, że dziewczyna i tak wyciągnie z niego wszystko. Byłby zawiedziony gdyby tego nie umiała, ponieważ są w końcu rodzeństwem~! Ale kurdę czy musiała się pakować w taki temat?

Fela

- Ja wiem...~ Kłamiesz.... - mruknęła mu nisko do ucha. Wygodnie podparła się na jego torsie, uśmiechając, no właśnie, jak? Dość bezczelnie. - Więc jak~?- zmrużyła oczy.

Polska

- Kurna nu~! Na wojnie różne rzeczy się zdarzają~! - wyburczał. - Nigdy nic do niego czułem... - skłamał. Jednak kolor jego policzków mógł świadczyć, że nie mówi prawy. - Upiłem się wczoraj i wylądowałem u niego. Często, to ja się nim zajmowałem kiedy ten przesadzał z alkoholem. MÓWIŁEM CI, ŻE SIĘ KUMPLUJEMY~!