104 - Polska

Luksemburg

Odwróciła wzrok nie mogąc nic z siebie wydusić. Po chwili jednak przełamała się i skinęła głową na tak. Cała czerwona bawiła się pierścionkami próbując się uspokoić. Popatrzyła nieśmiało dziewczynie w oczy, mając nadzieję, że ją... zrozumie? Nie można było tego tak określić, ale dobra.

Fela

- O ja pierdolę... znaczy, uhm. - chrząknęła. Przeczesała włosy palcami. - Toś wpadła dziewczyno, toś wpadła. Czy... czy mogło dojść do... dobra, zapytam inaczej. Miałaś dni płodne? - ginekolog się znalazła, mruknęła, besztając się w myślach.

Luksemburg

Natychmiast zaprzeczyła machają głową.
- N-nie. - zamyśliła się. - Teoretycznie... powinno być już po... - ugryzła czubek paznokcia.

Fela

- Taa, teoria jest do dupy. Coś cię boli? Brzuch? Głowa? Masz zaburzenia równowagi? - zaczęła sie w nią wpatrywać.

Luksemburg

Popatrzyła lekko zdziwiona na Felę. Westchnęła i podjęła rozmowę wypowiadając każde słowo jakby długo się nad nim zastanawiała.
- Nic konkretnego nie czuję... - zarumieniła się. - No może oprócz... - spuściła wzrok. Wcześniej bolały ją pewne miejsca, ale teraz nie czuła nic. - Ale tak, to jest jak zawsze.

Polska

- SIOSTRA~! - Feliks wpadł do pokoju z czymś w ręce. - Mam ten test ciążowy o który mnie prosiłaś~! - krzyknął, rzucił w dziewczynę malutką reklamówką i spytał: - A komu to?
(sorry nie mogłam się powstrzymać XD - powiedzmy, że Feliks wiedział co miał przynieść przez telepatię)

Fela

- Brat, wiesz, że Cie kocham~? - uśmiechnęła się słodko do blondyna. - Dobra Lucie. Wiesz co to jest, prawda? - pokazała jej pudełeczko. - Instrukcja jest w środku. Skorzystaj z mojej łazienki. Im szybciej tym lepiej.

Luksemburg

Spaliła raka i chwyciła za pudełeczko. Szybkim ruchem wstała i znalazła się przy drzwiach. Naciskając klamkę odwróciła się jeszcze by powiedzieć parę rzeczy pod adresem Feliksa, ale zrezygnowana wyszła z pokoju. Nie miała zamiaru robić czegoś takiego, u kogoś. Wolała wrócić do siebie i wszystko na spokojnie przemyśleć... Zmęczona wróciła prosto do swojego pokoju.

Polska

- Dobra, ja lecę. Podobno ktoś widział zagładę przy kuchence i muszę interweniować. Wiesz, nie ma jeszcze Ameryki i ktoś musi przejąć rolę bohatera~! - Tak szybko jak się pojawił tak i znikł. Przed zamknięciem drzwi dodał jeszcze: - Napisz mi w SMS-ie wyniki, jasne~!

Fela

Wygodnie rozwaliła się na łóżku i wcisneła w uszy słuchawki. Zaczęła rytmicznie kołysać głową na prawo i lewo, coś podśpiewując. Dzień ten był cholernie dziwny.

Maria

Nudziło jej się, więc po prostu postanowiła kogoś odwiedzić. Chociaż sama uznaje to za "zaszczycenie swą zagilbistą obecnością zwykłych, szarych ludzi". Otworzyła drzwi nie zastanawiając się nawet któż może tu mieszkać i weszła do pokoju.
- Siemka. - Mruknęła z uśmiechem na widok blondynki.

Fela

W pierwszej chwili chciała grzecznie kazać "spadać" gościowi, ale życie jej widocznie nie kocha.
- Hej. - usiadła i zdjęła słuchawki. Słychać było lekko stłumiony refren "Rosenrot".

Maria

Zmrużyła oczy i uśmiechnęła się cwaniacko.
- Widzę, że przeszkadzam, ale z czystej złośliwości zostanę... - oj tam, oj tam. Przecież wcale nie była bezczelna, jak to niektórzy twierdzą. - Rammstein?

Fela

- Mhm, złośliwość jest widocznie wrodzona. - przewróciła oczami. Maria była... dość denerwująca. Ale cóż, charakter to charakter. - Co cię sprowadza?

Fela

Wpadła do pokoju jak burza i rzuciła wszystko na łóżko.
Teraz, na spokojnie zaczęła oglądać "swoje zdobycze". Załorzyła byle jaką kszulkę, która mogła zostać "wykorzystana" przez jej artystyczną naturę i zabrała sie do pracy.
Spod zwinnych palców po jakimś czasie zaczęły wychodzić małe cudeńka Bizuteria, szkatułki, figurki, modele, wszystko.
Bała sie tylko jednego - czasu.