112 Belgia

Spejn · Gość

- Ja? Nic. - uśmiechnął się. - Nie mogę śpiewać, więc potańczymy. Chyba, że... ty zaśpiewasz? - spojrzał na nią maślanymi oczkami.

Gość

- O nie, nie ma mowy, nie umiem śpiewać. - mruknęła coś pod nosem i cmoknęła go w policzek.

Spejn · Gość

Przeszedł go miły dreszcz. - Każdy umie. - Obrócił się i delikatnie postawił Bell na podłodze. Usiadł uradowany na łóżku dziewczyny. - A teraz przed państwem Bel-Bel. Zaśpiewa ona to co serce jej podpowiada a nie co inni narzucą. - zapowiedział poważnym głosem i zaczął klaskać. Wyczekująco przyglądnął się blondynce.

Gość

Pacnęła się dłonią w czoło, uśmiechając się. - Wiesz, co to jest odmowa? - powiedziała to słodziutkim głosikiem i kucnęła przed nim.

Spejn · Gość

Zrobił minę obrażonego dziecka. - Nawet dla mnie? - szepnął i oparł czoło na jej czole. Miał nadzieję, że jakoś ją przekona.

Gość

- Nawet dla ciebie. - szepnęła i pstryknęła go palcem w czoło.

Spejn · Gość

- Okrutna jesteś. - wydął policzek i złapał ją za rękę. Przyciągnął dziewczynę bliżej siebie i obdarował pocałunkiem w czoło. - Nawet teraz? - zrobił niewinną minę.

Gość

- Nawet teraz. Wiem, że jestem, trudno, przywyknij albo sio- wzruszyła ramionami, uśmiechając się.

Spejn · Gość

Tonio zamruczał jej do ucha. Zamknął Bellę mocno w ramionach. - Jaka ty jesteś słodka, gdy się śmiejesz. - zarumieniony wtulił czoło w jej obojczyk.

Gość

- Jej, dziękuję. - wplotła palce w jego włosy. - Słodki jesteś, wiesz?

Spejn · Gość

- Ale nie tak jak ty. - Już prawie nie czuł smaku tabletki. Obdarował Bell paroma pocałunkami w czoło i policzek. Strasznie podobały mu się ruchy palców dziewczyny w jego włosach. Zamruczał po raz kolejny.

Gość

Pociągnęła go za włosy ze złośliwym uśmieszkiem. - Bo ci za przyjemnie będzie - wyjaśniła nie zmieniając wyrazu twarzy.

Spejn · Gość

Spodobało mu się to bardzo. Postanowił postawić kolejny krok. Lekko ucałował dziewczynę w usta, unosząc jej brodę w górę. Jej usta były jak cukierek.

Gość

Zarumieniła się, uśmiechając. Było jej tak dobrze, tak przyjemnie... - Ja naprawdę nie jestem z porcelany, nie musisz się ze mną obchodzić tak, jakbym była. - pogładziła jego policzek.

Spejn · Gość

To dziwne uczucie motyli w brzuchu znów go napadło. Przytaknął i wpił się w jej usta wsuwając dłoń w blond włosy. Nie potrafił nie obchodzić się z nią delikatnie. Może zmniejszył dystans ale nie usunął go całkowicie.