Sala Balowa

Silesia

Postroiła co miała postroić po czym usiadła w zaciemnionym miejscu obserwując zebranych tu ludzi.
- Racja nie tu załatwia sie takie rzeczy- powiedziała cicho... ale echo rozniosło to po całej sali.Nadal siedząc w swojej małej "twierdzy" patrzała nieco przenikliwym wzrokiem tak jak by chciała przeszyć wszystkich na wylot.
- Przepraszam , że sie wtrąciłam.... - Zawahała sie by to powiedzieć

Luksemburg

Lucie nie bardzo zrozumiała o co chodziło ale uśmiechnęła się do wszystkich. Podała Węgrom dużą, złotą gwiazdę na czubek choinki i ostrożnie odsunęła się do tyłu podziwiając drzewko. Ktoś zapalił lampki i zgasił światło wprowadzając niesamowitą atmosferę. Blondynka popatrzyła uważnie na zegarek po czym zrobiła wielkie oczy.
- Łał... zdążyliśmy~! - uradowana aż podskoczyła z wrażenia.

Fela

Pojawiła się jako pierwsza. Spokojnie weszła do środka. Jedzenie jużdawno przyniosła,paczki z prezentami dała pod choinkę.
Usiadła na krześle, spoglądając w lusterko.
Pokarbowane włosy spływały łagodnie wzdłuż jej twarzy, odsłaniająca plecy biała sukienka na ramiączkach fantastycznie kontrastowała z czarnymi szpilkami i pomalowanymi na czerwono ustami.
Wzięła kilka głębszych wdechów.

Luksemburg

Lucie nie była pewna czy warto przyjść tak wcześnie, ale spokojnie weszła do ogromnej sali. W ręku trzymała dużą papierową torbę z prezentami od niej i Margot.
- H-hej Fela~ - przywitała się z dziewczyną. - Ładnie wyglądasz. - posłała jej szeroki uśmiech i położyła torbę koło choinki.
Wyprostowane, blond włosy sięgały jej teraz do pośladków a grzywka przypięta białą różą w figlarny sposób lekko zakręcała się na końcu. Jej strój był jak zwykle oficjalny. Biała bluzka i czarno-kremowa sukienka z gorsetem, podkreślały jej kobiecą figurę.

Fela

Również sięuśmiechnęła.
Zabębniła palcami o blat stołu, czując lekkie skrępowanie. Po raz pierwszu w życiu czuła się niezręcznie.

Luksemburg

- Coś nie tak~? - spytała poprawiając okularki. Była zmęczona całym dniem pracy, więc zajęła krzesło obok niej. - Mi możesz powiedzieć~ - zanuciła jakąś kolędę wpatrzona w niesamowite ozdoby.

Fela

- W-wszystko dobrze. - zaśmiała sięnerwowo. W palcach ściskała materiał sukienki.
Wsłuchała się w głos dziewczyny, sama za chwilę zaczęła cicho wtórować.

Moherowy nińdzia

Francis wszedł do środka. Blond fale łaskotały jego policzki, gdy szedł położyć prezenty pod choinkę nadesłane pocztą. Czarny garnitur i ciemnoczerwony krawat idealnie do niego pasowały.
- Bonsoir, moi drodzy! - Zawołał, po czym usiadł niedaleko miejsca Lu. Omiótł wzrokiem salę. Gdy tylko wszyscy się zbiorą...

Polska

Chłopak wpadł do sali, trzymając na rękach świeżo zapakowane prezenty. Rzucił wszystko byle jak pod choinkę.
Miał związane włosy. Był w ładnej białej oraz lekko rozpiętej koszuli, nosił również czarny krawat. Miał czarne, odrobinę opinające się na nim spodnie . Na szyi zawieszony łańcuszek z krzyżem. Wyglądał mimo wszystko naturalnie.
- No, siemano wszystkim!

Fela

Posłała chłopakom lekki uśmiech. Wstała, i podeszła do brata. Wtuliła się w niego z uśmiechem, zadowoleniem.
- Dobrze, że jesteś.

Luksemburg

- D-dobry wieczór wszystkim. - posłała nowo przybyłym szeroki uśmiech i zaczęła przechadzać się po sali podziwiając wszystkie piękne kolory i kształty. Szybko obudził się w niej zmysł artysty co sprawiało, że lepiej chłonęła wszystkie wspaniałe widoki. A na dodatek te zapachy~!

Moherowy nińdzia

Nie mogąc się powstrzymać, pocałował Lu delikatnie, po czym spojrzał krytycznie na dziewczyny. Na jego twarzy pojawił się delikatny, złośliwy uśmieszek. Drugi uśmieszek pojawił się, kiedy spojrzał na Lu. Ciekawe, co sobie myślała...

Polska

Przywitał się z siostrą, po czym poszedł podręczyć Franka.
- No Franek - walnął chłopaka z całej siły w plecy. - Znów ukazujesz nam, że kochasz wszystko co piękne, prawda? - błysnął uśmiechem. - To gdzie reszta hołoty? - zapytał z wrodzonym wyczuciem. - A no i wszyscy mają na jemiołę uważać! - krzyknął z zadowoleniem.
Święta mu się udzielały. Szczególnie przez zapachy unoszące się w sali.

Monako

Miała lekkie opóźnienie, naszykowanie się zajęło jej więcej czasu, niż się spodziewała. Weszła na salę spokojnym krokiem, obcasy stukały miarowo. Różowo-kremowa sukienka miała nieduży dekolt,, z tyłu zapinała się na guziczki z masy perłowej. Na szyi miała nieduży medalion na złotym łańcuszku. Włosy jak zwykle splotła w warkocz i wpięła w nie kokardkę.
- Dzień dobry! - skinęła innym głową na przywitanie i usiadła na wolnym krześle.

Fela

Siadła grzecznie na swoim miejscu. Rozejrzała sie dookoła.
Przyjacielsko uśmiechnęła się do Monako, choć się nie znały.
W końcu od tego są święta~