Sala Balowa

Luksemburg

Momentalnie stanęła w miejscu cała czerwona. Coś jej mówiło, że dzisiaj będzie się często rumienić. Uśmiechnęła się lekko otumaniona.
- Dobry wieczór, Francis~ - gdy podszedł do nich Feliks ruszyła w stronę Monako.
- Margot~! - uśmiechnęła się i podjęła rozmowę z dziewczyną.

Moherowy nińdzia

Gdy Lu poszła, uśmiech zniknął mu z twarzy. Ale tylko na chwilę.
- Taa, Pologne, ale Lu jest wyjątkowa. Słowo "piękna" jest zbyt słabe, aby ją tak określić! - Westchnął, po czym uniósł jedną brew w górę. - Jemioła, powiadasz...?

Monako

Odpowiedziała Felicji uśmiechem, po czym zaczęła przyglądać się sali. Trzeba przyznać, ze postarali się z dekoracjami, było ślicznie.
Kiedy podeszła do niej Lucie, wstała.
- Lucie! Dziękuję za zaproszenie mnie. Naprawdę wspaniale to wygląda.

Polska

- Jak mi powiesz, że pod nią stoimy to chyba padnę z wrażenia - powiedział kładąc rękę na sercu. - No ale skoro jesteś z Lu, to ja mam wolną rękę - oczywiście chodziło mu o Arthura. Francis się kiedyś za nim uganiał... jak widać mu przeszło. - To chyba mój prezent na święta od ciebie - wyszczerzył się.

Maria

Zawsze lubiła wejścia w wielkim stylu. Akurat to nie było celowe - no cóż, tak wypadło.
Weszła do sali i położyła torbę z prezentami pod choinką. Miała na sobie czerwoną sukienkę do połowy uda, ze średnim dekoltem. Włosy były wyprostowane, sięgały gdzieś za pas. I czerwone buty na dosyć wyskokim obcasie, oraz misternie wykonana biżuteria. Lekki makijaż ładnie wyglądał w połączeniu z bladą scerą, usta pomalowała na czerwono. Jednym słowem - dziewczyna prezentowała się naprawdę ślicznie.
- Witam. - Błysnęła rzędem białych i równych zębów.

Fela

Zamrugała.
- Marycha? - parsknęła śmiechem. Podeszła do niej z gracją. - Nie przypuszczałam ,że przyjdziesz. - przywitała się z nią.

Luksemburg

Lucie pomachała Marii i zwróciła się do Monako.
- B-bez przesady. Ale to tylko i wyłącznie ich zasługa - uśmiechnęła się słodko i wskazała na zgromadzonych. - Bez nich by się nie udało. - złapała ją za rączkę i podprowadziła pod okna, uważając by nie wejść pod jemiołę. - Prezenty zapakowane i leżą już pod choinką~

Moherowy nińdzia

Francis westchnął, po czym wskazał dłonią na miejsce Lu.
- Siadaj, Pologne, póki Lu nie ma. Czujesz tą atmosferę świąt? Atmosferę miłości? - Zapytał, mrugając do niego.

Polska

Usiadł. Przelotnie spojrzał na Marię, po czym lekko posmutniał.
- No jasne, że czuje! - zaśmiał się. - To jest takie totalne. Chociaż boli - wskazał na swój policzek. - I nie wiem czy wyjdzie.
Wzruszył ramionami czekając na ciąg pytań.

Monako

- Dziękuję, że je przeniosłaś. - wyjrzała przez okno. Było już ciemno i padał śnieg. Bardzo dużo śniegu. - Zobacz, jak sypie. - wskazała Lulu okno. - I wesołych świąt!

Fela

Szczerze mówiąc, nie wiedziała co ma ze sobą zrobić. Zaczęła bezcelowo łazić po całej sali, obchodzić choinkę dookoła, bawić się wisiorkiem na piersi...
Nie mogła znaleźć sobie miejsca.

Gość

Wpadł, tak właściwie z nikąd. Nie wiedział, skąd wiedział, że jest impreza. Po prostu było tu głośno. Z petem w zębach rozejrzał się po sali. Spojrzał krzywo po zebranych.
Sam miał na sobie swój mundur - w końcu dopiero przyjechał. Walizka była już dawno w pokoju, ponieważ wydarł się na obsługę hotelu.
- Cześć - mruknął cicho wypuszczając z ust dym.

Gość

Za Szkocją wpadł Prusy z wyszczerzem.
- PADNIJCIE LUDZIE NA TWARZE! To zagilbisty ja! - Po czym położył prezenty pod choinką i rozejrzał się za Felcią. - A gdzie ta kotka Felicja?

Fela

Stanęła jak sparaliżowana. Policzki zapłonęły jej wszystkimi odcieniami czerwieni.
Speszona, uśmiechnęła się tylko delikatnie.

Maria

Usiadła na krześle, rozglądając się po sali. W sumie przyszła tylko po to, by nie siedzieć sama w pokoju. Omiotła wzrokiem wszystkich zebranych, a westchnęła na widok brata.
- Oj, zapowiada się ciekawe. - Mruknęła pod nosem.