Sala Balowa

Silesia

Dziewczyna nadal siedziała w cieniu obserwując wszystkich i wszystko.
Czuła się trochę nieswojo. Woli jak jest miej osób niż teraz.
Właściwe wolałaby wcale tu nie być ale obiecała ,a obietnice się wypełnia.
Trzymała w dłoni opłatek tak jak by nie chciała go wypuścić.
Cały czas myślała czy podejść do kogoś czy tez nie.

Luksemburg

Lucie złożyła wszystkim życzenia, co chwilę jej zajęło. Wypowiedzenie wszystkich rzeczy jakich życzyła pochłaniało sporo czasu. Pieniądze, miłość, zdrowie, szczęście, pomyślność, wspaniałego sylwestra i mnóstwo innych rzeczy.
Wesoły podążała po sali szukając jeszcze osób z którymi się nie witała.

Polska

Chłopak poszedł puścić muzykę.
- KTO CHCE NIECH JE! KTO CHCE NIECH TAŃCZY! BAWMY SIĘ W TĘ WIGILIĘ! - krzyknął na całą sale.
Zajął swoje miejsce i nałożył sobie trochę jedzenia. Zmusił również Szkota, by ten usiadł obok niego. O nie, za żadne skarby nie chciał wylądować sam, choćby Szkot nic nie mówił i nic nie robił.
- Smacznego burknął do niego.

Monako

Podchodziła do kolejnych osób i składała im życzenia. Wreszcie przystanęła i spojrzała w górę. Jakieś zielsko. Lepiej się przesunąć. Zauważyła siedzącą z boku Śląsk. Nie składała jej jeszcze życzeń.
- Witaj. Jestem Marguerite. Wesołych Świąt i Szczęśliwego Nowego roku. - podsunęła jej swój opłatek.

Gość

- Smacznego - odpowiedział gasząc peta. Nałożył sobie czegoś podejrzanie wyglądającego, po czym zaczął jeść.
- Dobre - mruknął gdy skończył. Nie chcąc pytać o opatrunek, walnął głupie pytanie: - zatańczysz?

Moherowy nińdzia

Dorwał Prusy, który widocznie jeszcze nie pochłonął swego opłatka.
- No więc, stary! - Walnął go w plecy i zaczął życzyć - Więc, życzę ci, abyś wszedł na Kilimandżaro, wbiegł na Mount Everest... Abyś zmądrzał! Abyś miał gromadkę dzieci z Felcią~! - Ostatnie zdanie wyszeptał. - No, wszystkiego, jak ty to mówisz? Zagilbistego!

Fela

W ciszy wzięła w dłonie sztućce.
Zaczęła kroić ciasto, starając się by kawałki były w miarę takiej samej grubości.
Zapatrzyła się w ozdoby choinkowe i nim zdążyła zareagować, poczuła jak zimny metal styka się ze skórą nadgarsta.
Syknęła cicho, zaciskając dłoń, by niczego nie pobrudzić.
- Cudownie.

Polska

Zakrztusił się sokiem, po czym spojrzał na Szkota. Ten odwrócił głowę i patrzył na niego kątem oka wzrokiem: ,,Ja tego nie powiedziałem". Uśmiechnął się jednak do niego.
- No to chodź! - pociągnął go ze stołka, który upad, przez co każdy mógł się odwrócić i na nich spojrzeć. W sumie... To było dziwne.
Po chwili zaczęli tańczyć do jednej ze świątecznych piosenek.

Gość

Zamrugał, wysłuchał życzenia, po czym powiedział:
- Ja ci życzę "Control+c" i "Control+v" - Zaśmiał się, po czym dodał szeptem: - A w prezencie mam dla ciebie konto premium na redtubie! - Szturchnął go po czym schylił się, uciekając przed pięścią blondyna.

Silesia

Popatrzała na Marguerite po czym wstała i oczepała się.
- Jestem Silesia. I um.. Tak Wesołych Wesołych ale zdrowie przede wszystkim - powiedziała przysuwając swój opłatek i łamiąc opłatek nowo poznanej osoby.

Luksemburg

Lucie podeszła do stołu i uważnie wpatrywała się w potrawy na nim ustawione. Kątem oka zauważyła Szkota i Polskę.
- Ekhem. - odchrząknęła po czym zawołała. - Feliksie~! Chyba właśnie stoicie pod jemiołą~!

Maria

Upiła łyk soku, nucąc coś pod nosem. Jej uwagę przyciągnął brat i Francuz. Zaśmiała się cicho, patrząc na to, jak Gilbert unika ciosu w głowę. Szkoda, że go uniknął, może by trochę zmądrzał...

Gość

Zareagował na to... dość... energicznie!
- WHAT? O KURWA! - wykrzyczał spoglądając w górę.
Nie chciał się rozejrzeć... Pewnie i tak wszyscy będą się na niego gapić. Albo co gorsza już to robią. Niepotrzebnie krzyczał. Przywalił sobie dłonią w twarz.
- Znaczy mamy się pocałować? - spytał chcąc się upewnić.

Monako

Kiedy podzieliła się opłatkiem ze Śląskiem poszła nalać sobie czegoś do picia. W końcu wyglądało to tak: stała oparta o parapet i co jakiś czas upijała łyk z kieliszka trzymanego w dłoni. Nagle jej uwagę zwróciło jakieś zamieszanie. Dwóch tańcujących mężczyzn na środku sali. Była zaskoczona, ale bardzo szybko jej zaskoczenie przeszło w rozbawienie.

Moherowy nińdzia

Mimo to się wciąż śmiał. Chciał wrócić na swoje miejsce, ale podszedł do Marii.
- Jak tam, skarbie?- Zapytał uwodzicielsko. Właśnie miał coś dodać, kiedy jego uwagę zwróciła Lu wspominająca o jemiole. - O... proszę, proszę!