Sala Balowa

Polska

Jest takie miejsce, urządzone specjalnie dla zabaw. Wielka sala na półpiętrze, gdzie odbywają się wszelakie uroczystości. Duże okna, dwa balkony, wszędzie mnóstwo miejsca. I parkiet i barek, stoły na których w razie danego święta leżą tony jedzenia z całego świata. Dużo oświetlenia, miło rozmieszczone głośniki - tak by nie rzucały się w oczy.

To właśnie tu ma się odbyć bal z okazji Bożego Narodzenia. Feliks wszedł wraz z Lulu do sali - musieli wszystko udekorować, ogółem przygotować do święta. Ubrać wielgachną choinkę, potem upiec i ugotować wszystko, ale w tym ma pomóc obsługa hotelu.
- No, będzie tu totalna zabawa - uśmiechnął się do siebie.

Luksemburg

- Zgadzam się. - stanęła na środku sali i zrobiła obrót. - Jaka wielka~! - wskazała salę, choinkę i wszystko inne. Ona sama była mała, nawet bardzo, więc wszystko większe było dla niej takie fascynujące~ - Ja chcę ubierać choinkę, albo wieszać ozdoby, albo, albo...~! - usłyszała, że Feliks nie powstrzymał się i wybuchł śmiechem.
- N-no co~? - zrobiła się czerwona jak burak i odwróciła się do niego tyłem.

Polska

- Dobrze, zajmij się wiesz... O! Przyozdób okna, a ja porozwieszam jemiołę. Potem razem ubierzemy choinkę, zajmiemy się stołami i wszystkim innym! - położył jej rękę na ramieniu. - Bierzmy się do roboty, nie sądzę by ktoś nam pomógł - uśmiechnął się uroczo do całego świata, po czym ustawił drabinę stojącą do tej pory w rogu i i zaczął rozwieszać tego pasożyta, który w święta niesie... miłość.

Luksemburg

- Oke~ - Lu zaciekawiona zaglądnęła do wielkiego, kartonowego pudła. Było tam wiele ozdób, tych brzydkich i ładniejszych, więc wybór był raczej marny. Wyciągnęła kilka szablonów i śnieg w spreju. Po chwili była już całkowicie pochłonięta pracą.
- Za kominem świerszczyk spał~ - zanuciła by nie pracować w ciszy.

Polska

- Na święta kolęda dwóch serc,
Choć tak szybko, jak śnieg
Roztopił się sen
Dziś wiem, że to zwykły żart,
Choć byłeś naprawdę blisko...
Chłopakowi się bynajmniej nie nudziło, lecz po chwili cała jemioła była powieszana w miejscach oczywistych, jak np: kąt sali, czy strategicznych - jak parkiet. A Franek kazał nieść miłość... Zszedł z drabiny dalej nucąc polską wersję ,,Last Christmas", która przez to cholerne radio w pokoju utknęła mu w pamięci. Zaczął powoli rozwieszać światełka dookoła parkietu.

Fela

Felicja biegała po całym hotelu jak poparzona. Albo psychiczna. Choć to drugie zdecydowanie jest brdziej prawdopodobne...
Przy każdych drzwiach zawieszała jemiołę, symbol świątecznych pocałunków.
W pięknym iście stylu wpadła do sali, myśląc, że będzie sama.
- Last christmas I give you my heart...~! - zaczęła śpiewać wysoko by po chwili stanąć jak sparaliżowana. Brat i Lu patrzyli na nią jak na uciekinierkę z domu wariatów.
- CO ZŁEGO TO NIE JA! - krzyknęła czerwona, szukając kryjówki przed totalnym atakiem wyśmiewania się.

Luksemburg

- Last Christmas? - poprawiła jeszcze ostatni wzór i zabrała się za przeglądanie pozostałych pudeł. - Strasznie popularna ta piosenka. - w jej ręce wpadł złoty łańcuch. Chwilę przypatrywała się owej rzeczy i po krótkim zastanowieniu założyła na głowę niczym aureolę. - Uwielbiam święta. - uśmiechnięta powiedziała bardziej do siebie niż do Feliksa.
Podniosła brew gdy Fela wpadła do pomieszczenia.
- Hej... Fela. - zgromiła ją wzrokiem wciąż pamiętając o owej sytuacji.

Polska

- SIOSTRA~! - chłopak ucieszył się ale nie poruszył. Znaczy wykonywał swoją pracę, ale nie przytulił, nie podbiegł... Czuł się głupio, ponieważ nie widzieli się od ostatniej akcji, kiedy to chłopak... Sobie leżał w nie najlepszym stanie. Po kilku minutach lampki były zawieszone. - Ja również kocham święta Lu!

Luksemburg

- Pomożesz nam~? - zaproponowała pokazując ręką gdzieś za sobą. Z pudła powyciągała małe choineczki, które zaczęła rozstawiać na stole. Chcąc dać rodzeństwu chwilę, zaczęła nucić jakieś świąteczne piosenki.

Silesia

Po chwili namysłu dość nieśmiało do Sali Balowej weszła dziewczyna.
Rozejrzała po obecnych tu osobach.
Wzięła głęboki wdech i się zapytała
- Witam wam wszystkim... um...mogłabym pomóc?

Fela

- Jasne, czemu nie. - uspokoiwszy się ,z gracją ruszyła w kierunku Lu. Kątem oka spojrzała na brata. Jej wzrok przestał być taki radosny, kolor tęczówek zdradzał teraz ogromny żal i ból. Obdarzyła go spojrzeniem zarezerwowanym dla osób które do żywego ją zraniły i złamały serce. Gdy ich spojrzenia się spotkały i poczuła magnetyzujacą siłę pomiędzy nimi z cichym waknięciem odwróciła głowę.
Spostrzegła dziewczynę. Nową.
- Witaj. Jasne, zapraszam - uśmiechnęła się pogodnie, tak jakby przed chwilą nic nie zaszło.

Luksemburg

- Cz-cześć Silesio. - pomachała do brunetki. - M-może pozawieszacie ozdoby? - zaproponowała znów buszując w kartonach. - Feliks~? Ubierzemy już choinkę? - podniosła do góry wielką gwiazdę zarezerwowaną na sam czubek choinki.

Silesia

Stała jeszcze chwilę... nieco nerwowo... po czym ruszyła w stronę świątecznych ozdób.
- Jasne ozdoby... tak.. spoko... luz - lekko uśmiechnęła się do obu dziewcząt.
Zabrała parę dekoracji i rozglądając się ponownie po pomieszczeniu szybko ustaliła gdzie jaką zawiesić.

Polska

- No możemy - mruknął niewyraźnie. Po chwili jednak nie wytrzymał i podszedł do siostry. Przytulił się do niej mocno, trzymając ją tak by nie mogła się poruszyć.
- Siostro... Posłuchaj mnie... - wyszeptał cicho.
W tej chwili liczyła się ona. Pewnie Śląsk będzie chciała autonomię pod choinkę - no cóż... Jakoś się wywinie, może. Trzeba będzie iść na zakupy, jednak nie przeszło mu to przez myśl - jego umysł schował to w swoim zakamarku, by wyciągnąć tę informację w najbardziej potrzebnym momencie.

Fela

Znieruchomiała, sycząc cicho.
- Nie chcę cię słuchać. Nie teraz. Porozmawiamy, ale bez świadków. - powiedziała to bezbarwnym, jakby nieobecnym tonem. W ciszy odliczała uderzenia serca, starała się uspokoić.
Wzdłuż jej kręgosłupa przebiegł zimny dreszcz, wstrząsajacy każdym skrawkiem jej ciała, wywołujący drżenie.