Altanka

Luksemburg

- Hmm~ W sumie nie wiem. Ale te lampki pasują tutaj przez cały rok. - zaciekawiona podreptała do Monako i zajrzała jej przez ramię. - Faktycznie... ciekawe czyi.

Monako

- Nie mam pojęcia. - bezradnie wzruszyła ramionami. - Pomyślałam, że ty mogłabyś wiedzieć, ale skoro nie... Trzeba będzie spytać, czy ktoś go nie zgubił. - zaczęła przyglądać mu się dokładniej. Wyglądał na drogi, czasami na takich rzeczach da się gdzieś znaleźć nazwisko właściciela.

Luksemburg

- Masz rację...~ Ale pierwsza rada, gdy chcesz się czegoś dowiedzieć o właścicielu to: w jakim kraju została wyprodukowana dana rzecz. - mrugnęła do dziewczyny i spokojnie usiadła na ławce. To było logiczne. Przecież Anglia nie będzie nosił francuskich zegarków, ani Szwajcar nie kupi polskich, skoro ma swoje dobre marki.

Monako

- Sekundę... Jest. - mina jej zrzedła. Usiadła obok na ławeczce. - Kraj produkcji chyba nic nam nie da. - podała Lu zegarek, żeby mogła przeczytać nieduży napis. "Made in China."

Luksemburg

- To mamy zagadkę godną Sherlocka Holmesa. - wzięła od Margot przedmiot i przyglądnęła mu się uważnie. - Ładny ten zegarek. - nadal dumając obracała przedmiot w paluszkach. - Ostatnio był tutaj ze mną Feliks...

Monako

- Feliks? Polska? - podchwyciła. Bardzo chciała znaleźć właściciela. - Może to jego zegarek? Co o tym sądzisz?

Luksemburg

- Hmmm~ Możemy się go spytać. - obdarzyła ją słabym uśmiechem. - Miejmy nadzieję, że to jego bo nikt inny nie przychodzi mi na myśl.

Monako

- Idziemy go poszukać? - posłała Lu pytające spojrzenie. - Jeśli to rzeczywiście jego, pewnie się martwi. Zgubienie czegoś takiego może być naprawdę nieprzyjemne. - poprawiła okulary które zsunęły się trochę i odruchowo musnęła palcami kokardkę.

Luksemburg

- Uhm~ - również poprawiła okulary i zastanowiła się, gdzie znaleźć Feliksa. - Chodźmy poszukać w hotelu. - zaproponowała, układając falbanki od sukienki.

Luksemburg

Jak zwykle został sam, więc musiał coś ze sobą zrobić. Opatulony w szalik usiadł na ławce i zajął się książką. Był wkurzony, że zawsze zostawał wszędzie sam i musiał sobie radzić na wszelkie możliwe sposoby.

Polska

Przebiegł przed nim uciekając przed jakąś starszą panią wrzeszczącą coś o antychrystach. Wszedł na drzewo, po czym przeskoczył przez płot i wrócił do Lu.
- No hejka - zaśmiał się.

Luksemburg

Rozdziawił usta i wskazywał to na niego to na płot.
- H-hej? - poprawił okulary i uśmiechnął się lekko. Zamknął książkę i odłożył ją na bok.

Polska

- A to nic. Jak próbowałem przejść przez mur Berliński to było ciężko, to to nic - przytulił go delikatnie na powitanie. - Czytasz na takim zimnie? Ja bym już zamarzł - potarł swoje boki i uśmiechnął się.

Luksemburg

- Przyzwyczaiłem s-się. - wstał pocierając dłonie. - W pokoju mam niewiele cieplej, a tak to przynajmniej na świeżym powietrzu siedzę. - zaśmiał się.

Polska

- A wiesz co to jest grzejnik? - zapytał. Ale w sumie nie widział takowego w jego pokoju. - No zawsze możesz wpaść do mnie nie?
Położył ręce na biodra i wychylił się lekko w jego stronę.
- No chyba, że się mnie wstydzisz!