"Jantar"

Moherowy nińdzia

Pomieszczenie utrzymane w ciepłych kolorach, głównie pomarańczowym i czerwonym. Podłoga wyłożona czarnymi kafelkami, czerwony, puszysty dywan na korytarzu. Po prawej od wejścia znajduje się kuchnia, po lewej toalety, a dalej pomieszczenie jadalne. Pełno stolików naktytych czerwonym obrusem, na każdym świeczki i serwetki. W tle leci spokojna, upojna muzyka tworząc romantyczną atmosferę.

Moherowy nińdzia

Pchnął delikatnie drzwi. Kiedy wchodzili do środka, puścił dłoń Lulu, a zamiast tego objął ją w pasie. Przywitał się z zaprzyjaźnionym kelnerem i poszedł ze swoją partnerką zająć wolny stolik.
Partnerką! Jak pięknie to brzmiało!
Wybór padł na stolik dla dwojga w kącie sali, skąd było widać wszystkich, ale inni nie widzieli tej dwójki. W tle leciało "Pod Niebem Paryża".

Luksemburg

Zadrżała pod wpływem jego dotyku. Zrobiło jej się gorąco a na twarz wkradł się wdzięczny rumieniec podkreślający jej kości policzkowe. Szła obok blondyna wpatrując się cały czas w czubki ich butów.
Bardzo ucieszyła się z położenia stolika. Nikt nie będzie się na nich gapił. Mimo to bardzo krępowała ją ta sytuacja.

Moherowy nińdzia

Odsunął dla niej krzesło, a gdy usiadła, przysunął ją do stołu. Następnie sam usiadł naprzeciwko niej. Rozejrzał się po pomieszczeniu, a potem utkwił wzrok w pięknych oczach jego partnerki.
- Cóż chciałabyś zjeść, cheri? - Spytał z uśmiechem na ustach podsuwając jej pod nos kartę dań.

Luksemburg

Otworzyła ją na pierwszej stronie i tylko lekko uniosła do góry, tak by nie zasłaniać się nią.
- Hmm... A co byś mi... polecił? - uśmiechnęła się słodko do niego. Zdenerwowanie powoli przechodziło ustępując dziwnej lekkości. Poczuła dziwny ucisk w żołądku. Czy aby na pewno było to z głodu...?

Moherowy nińdzia

Nachylił się w jej stronę tak, aby zobaczyć kartę dań. Przerzucił kartkę na drugą stronę i wskazał jej danie kryjące się pod numerem 18.
- Bardzo dobre, wykwintne francuskie danie. Jest to ciasto usmażone wraz z warzywami i odrobiną mięsa z dodatkiem serów. Polecam. - Puścił do niej oczko. - A coś do popicia? Wino?

Luksemburg

Przeczytała jeszcze raz opis dania. Jej francuski był w miarę dobry więc przeglądnęła jeszcze kilka innych numerków. Jednak 18. wydała jej się najsmaczniejsza.
- To może tą 18. i do tego lampkę wina. - spojrzała jeszcze na drugą stronę. Udając, że czyta zwróciła się do... partnera. - A ty? Co zamawiasz?

Moherowy nińdzia

Zanim odpowiedział bezpośrednio Lu, przyszedł kelner.
- Dwa razy osiemnastkę i wino czerwone, s'il vous plait. - Poprosił. Kiedy kelner zapisał i odszedł od tej dwójki, Francis zaczął gładzić zewnętrzną część dłoni Lu. Zaczął nucić piosenkę, która akurat leciała z głośników.

Luksemburg

Spuściła lekko głowę na dół i wodziła wzrokiem za jego palcami. Zarumieniła się po czym popatrzyła na niego przymrużonymi oczami. Specjalnie na tą okazję założyła soczewki dzięki czemu jej oczy były jeszcze większe. Przymknęła powieki i zaczęła wsłuchiwać się w muzykę wypełniającą salę.
- Lubię ten utwór. - szepnęła i uśmiechnęła się.

Moherowy nińdzia

Ujął jej dłoń i ucałował ją śpiewając odrobinę głośniej. Kiedy utwór dobiegł końca, blondyn z uśmiechem spytał się:
- W jakiej muzyce gustujesz? Masz ulubionego wykonawcę, zespół?

Luksemburg

Poruszyła niepewnie palcami dłoni, którą trzymał. Na twarz wkradł się trochę większy rumieniec a ścisk w żołądku nasilał się.
- Muzyce? Klasycznej. A regionalną...? Lubię Francuską, Japońską. Ulubieńców nie posiadam. - uśmiechnęła się. Był zbyt miły. Wolną dłonią zaczęła kreślić kółeczka na serwetce.

Moherowy nińdzia

- A fińską? Norweską? - Uśmiechnął się. Bawił się jej palcami, a następnie ponownie ucałował jej dłoń. Nie mógł po prostu się powstrzymać. Chyba cudem jeszcze jej nie pocałował w usta... Zbyt mocno kusiła...
Po chwili przyszedł kelner stawiając przed nimi dania i butelkę wina z kieliszkami. Nalał im i, życząc smacznego, odszedł. Francis uśmiechnął się do Lulu i uniósł kieliszek.
- Twoje zdrowie, Lulu...

Luksemburg

Podniosła kieliszek i uśmiechając się do niego kiwnęła głową. Uniosła naczynie do ust i napiła się. Wino rozlało się po jej kubkach smakowych przyprawiając o skręt żołądka.
- Słucham każdej. Ale najbardziej gustuje w tych dwóch. - dopiero teraz poczuła zapach swoich perfum. Tak w ogóle to czym się spryskała? Nawet tego nie pamiętała. On za bardzo mącił jej w głowie. 'Czego ty jeszcze słuchasz? Skup się!' umysł rozkazywał jej rzeczy niemożliwe do wykonania.
Zaczęła powoli jeść spoglądając co jakiś czas w oczy partnera.

Moherowy nińdzia

- Do mnie muzyka musi przemawiać. I tekst piosenek też. Uwielbiam na przykład piosenkę fińskiego zespołu Nightwish "Dead Boy's Poem".- Zamyślił się i zaczął tłumaczyć kawałek tejże piosenki- "Zrodzony z ciszy, cisza wypełnia wszystko, idealny koncert, mój najlepszy przyjacielu. Tak wiele jest za co można umrzeć i tak wiele, za co można żyć jeśli tylko moje serce miało dom"... - Przerwał i spojrzał w oczy Luksemburgu.

Luksemburg

Przełknęła kęs i popiła odrobiną wina. Miała sieczkę w głowie a zapach różanych perfum powoli ją otumaniał. Czemu wzięła akurat te?!
- Piękny tekst. Osobiście lubię same instrumenty. Moimi faworytami są skrzypce, akordeon, flet i obój. Jeżeli muzyka zawiera w sobie chodź by jeden z tych instrumentów dla mnie staje się magiczna. - spojrzała na niego zawstydzona bawiąc się pojedynczymi lokami.